2 września 2011

"Uprowadzone" Charlene Lunnon, Lisa Hoodless

Charlene Lunnon, Lisa Hoodless
Uprowadzone
Wydawnictwo Hachette 2010


Seria Hachette „Pisane przez życie” to opowieści wstrząsające głównie dlatego, że wszystkie wydarzyły się naprawdę. Pisane są przez kobiety, które wiele krzywd zaznały za swojego życia, które w końcu uznały, że warto opowiedzieć swoje historie i przekazać je innym. To zawsze wydarzenia traumatyczne, wstrząsające i aż trudno uwierzyć, że ludzie potrafią być zdolni do tak bestialskich czynów. Opisywanie takich historii ma za zadanie nie tylko poinformować o losach krzywdzonych ludzi, ale przede wszystkim pokazać innym, że warto wierzyć w siebie, we własne możliwości i potrafić mówić głośno o tym, co się dzieje dookoła nas. Zwłaszcza jeśli to potem może pomóc innym.

Charlene i Lisa przyjaźniły się od dziecka. Kiedy po ukończeniu dziesiątego roku życia mogły wreszcie same wybrać się do szkoły, czuły się szczęśliwe i przede wszystkim dorosłe. Jednego dnia beztroski spacer do szkoły dla obu skończył się koszmarem. Obcy mężczyzna porywa je i przetrzymuje w swoim mieszkaniu przez cztery dni, bezlitośnie gwałcąc. Dziewczynki wciąż kuszone obietnicami wolności wierzą mu i nie podejmują ucieczki. Zdają sobie sprawę, że mężczyzna w końcu je zabije. Zwykły przypadek sprawia, że zostają odnalezione, a oprawca skazany na dożywotnie więzienie. Jakimi stały się po tych wydarzeniach? Czy ich przyjaźń przetrwała te ciężkie chwile?

Charlene i Lisa postanowiły opowiedzieć swoją historię po latach, aby, poruszając opinię publiczną, zapewnić Alanowi Hopkinsonowi, ich oprawcy, brak możliwości wydostania się z więzienia.

„Uprowadzone” to naprawdę przerażająca historia. Byłaby ona straszna, gdyby ta historia dotyczyła dorosłych kobiet, a tu gdy uświadamiamy sobie, że tutaj mamy jedynie 10-letnie dziewczynki, staje się to koszmarem. Przedstawione sceny są brutalne, choć widziane oczami dziecka. Mimo że Charlene i Lisa opisały swoją historię, gdy były już dorosłe, to co pamiętały wciąż było naiwne, dziecięce i wciąż pełne nadziei, że ich koszmar wreszcie się skończy.


Książkę czyta się bardzo szybko, bo historia wciąga pomimo wydarzeń nie do zniesienia. Niemal czujemy strach obu małych dziewczynek, które bały się walczyć o wolność, bo wiedziały, że są na straconej pozycji. Opisy pozwalają nam zrozumieć co czuły tak torturowane fizycznie, a także wciąż dręczone psychicznie. To historia pisana przez życie, do której nie sposób podejść z obojętnością, bo naprawdę przejmuje i porusza. Ogarnął mnie podziw dla tych dwóch dziewczyn, które potrafiły poradzić sobie z tak strasznymi wydarzeniami i prowadzić dalej normalne życie.

Wszystkie wydarzenia są tutaj opisywane z punktu widzenia dziewczynek. Poznajemy na przemian myśli każdej z nich, to co czuły, jak widziały i rozumiały, to co się działo. Często przerażała nie właśnie to dziecięce spojrzenie na świat. Naiwność, gdy oprawca mówi, że żałuje, a potem krzywdzi dalej, a dzieci pełne swej nieutemperowanej życiem naiwności, wierzą we wszystko. Uwierzyły zbrodniarzowi, który powiedział, że zawiezie je do domów, choć wciąż je przetrzymywał i nie zamierzał wypuszczać.

Książka jest bardzo wstrząsająca i poruszająca do głębi. Naprawdę trudno uwierzyć, że ludzie tacy jak Alan Hopkinson istnieją i że są zdolni do takich zachować. To nie jest fikcja, to prawda. To wszystko wydarzyło się naprawdę, a ta książka krzyczy, by nam wszystkim to uświadomić. Mówi także o tym, że czasami pod uśmiechem i spokojem kryje się wiele emocji, a nie pozwala im się ujawnić jedynie brak zrozumienia dla świata. Bo czy jeśli ja nie potrafię zrozumieć takich ludzi, mogło zrozumieć to 10-letnie dziecko?

Bardzo polecam wszystkim, którzy uwielbiają sięgać po trudną tematykę, a zwłaszcza tę pisaną przez samo życie.

11 komentarzy:

  1. Zapraszam na nową recenzję na blogu [czytamy-ksiazki]. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Lubię taką tematykę problemową więc możliwe, że po nią sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  3. Wszystkie książki z tej serii są takie poruszające. Polecam Ci Najsmutniejsze dziecko i Skrzywdzoną z tej serii.

    OdpowiedzUsuń
  4. Muszę poszukać, bo również lubie tę tematykę.Książka już na liście:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Czytałam i bardzo mi się podobała. Urzekła mnie zwłaszcza tym że historia opowiadana przez dziewczynki była tak boleśnie prawdziwa. Ogólnie cała seria "pisane przez życie" spotkała się z moim dużym uznaniem. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie przepadam za takimi książkami, ale sama nie wiem. Może kiedyś przeczytam. Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
  7. Książka zapowiada się bardzo ciekawa. Średnio lubię taką tematykę, ale muszę przyznać, że mnie mocno zaciekawiłaś. Prawdopodobnie przeczytam.
    Pozdrawiam :-D

    OdpowiedzUsuń
  8. Aż ciarki przechodzą po plecach... Bardzo chętnie przeczytałabym tę książkę, tym bardziej, że lubię czytać wstrząsające, prawdziwe powieści (o, ironio...).
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  9. to nie jest książka to prawdziwa historia opowiedziana prze nie... czytałam polecam

    OdpowiedzUsuń
  10. Hi there matеѕ, pleasant pieсе of writing and
    fastidiouѕ arguments commented at this place, I am genuinеly
    enjoying by these.

    My ωeb sіte: herbal Incense spice

    OdpowiedzUsuń
  11. ӏf yοu want to obtain а grеat ԁeal fгom thіs pаragraph then you havе to аpply such techniques to your won web site.


    My ωеb page - life Fitness pedometer user Guide

    OdpowiedzUsuń