"Wielki marsz" Stephen King

Stephen King (piszący jako Richard Bachman)
Wielki marsz
Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2012
wydanie kieszonkowe

Stephen King to dla mnie niekwestionowany król powieści. Pochłaniam wszystko, co napisze. Wszystko, co napisze, uwielbiam. Do tej pory to niemal trzydzieści książek, czy to zbiorów opowiadań, jako King czy jako Bachman. Dla mnie wciąż za mało, zwłaszcza, kiedy wiem, ile jeszcze jego książek przede mną. Tematy, które porusza niezmiennie mnie zadziwiają. Trudno uczynić coś z niczego. Jemu zawsze się to udaje.

Mroczna wizja przyszłości Stanów Zjednoczonych. Co roku setka chłopców zostaje wybrana spośród chętnych do uczestniczenia w Wielkim Marszu na wiele, wiele kilometrów. Meta bowiem będzie dopiero tam, gdzie z wycieńczenia umrze ostatni z nich. Ray Garraty jest jednym z tych „szczęśliwców”, którzy wezmą udział w corocznej rozrywce tłumów. Pełny sił i chęci, wyrusza z innymi, biorąc udział w najbardziej nieczułym i nieludzkim widowisku.

Taka wizja świata wykracza jednak poza granice Stanów, dotyczy wszystkich. Śmierć jako rozrywka to temat, który wciąż zyskuje na aktualności. Ludzi przestają bawić zwykłe rzeczy, a śmierć za każdym razem jest inna. Wiwaty na widok umierających? Tutaj otrzymywał je każdy z tych młodych chłopaków. Przez kilkaset kilometrów szli, ocierając się o śmierć. Zasady marszu były proste. Musisz iść. Jeśli się zatrzymasz lub zwolnisz dostajesz upomnienie po upływie pół minuty. Upomnienie zostaje wymazane po godzinie marszu. Trzy upomnienia dają ci ostatnią szansę na ponowny powrót na trasę. Potem dostajesz czerwoną kartkę. Od żołnierzy z karabinami maszynowymi.

Przez cały czas od śmierci dzielą ich tak naprawdę tylko dwie minuty. Tutaj co chwilę ktoś umiera. I to kilkakrotnie. Idąc tak wiele kilometrów uczestnicy zamykają się najpierw w sobie, nie patrząc już nawet przed siebie, tylko pamiętając o tym, żeby stawiać jedną stopę za drugą i poruszać się minimum 6 km/h. Są już martwi, chociaż idą dalej. Dręczy ich głód, bo to, co dostają im nie wystarcza, a także choroby i kontuzje. Nikogo jednak nie obchodzi zapalenie płuc, skurcz w nodze, ani pęcherze na stopach. Muszą iść, aby ludzie mogli ich oglądać.

To chyba moja ulubiona książka Kinga pod pseudonimem Bachmana. Pod jednym względem podobny temat zawarł w „Uciekinierze” - tam też śmierć była zabawą, a człowiek zabawką. King podsuwa nam wizję, która zmusza nas do zastanowienia się, dokąd nasz świat zmierza. Śmierć nie powinna nigdy stać się rozrywką, bo to upadek człowieczeństwa. Tutaj nie tylko widownia  z zapałem oglądała, jak umierają. Uczestnicy, choć sami bali się swojej śmierci, byli już całkowicie obojętni na wystrzały karabinów tuż za ich plecami. Numer 58, mówili, myślałem, że padnie szybciej.

Tytuł oryginalny: The Long Walk
ISBN: 978-83-7839-136-4
Ilość stron: 343
Cena okładowa: 12,9 zł (wydanie pocket)